تأثیر عوامل توپوگرافی بر تغییرات کاربری و پوشش پارک جنگلی یاسوج طی سال های ۱۳۴۴ تا ۱۳۹۰

در این تحقیق، تغییرات کاربری وپوشش در منطقه پارک جنگلی یاسوج و تأثیر عوامل توپوگرافی منطقه بر آن در دوره زمانی بین سال­های 1344 و 1390 با استفاده داده­های عکس­های هوایی 1:20000، تصاویر پانکروماتیک ماهواره­ای irs-p5 (2011) و تصاویر گوگل ارث (2011) مورد ارزیابی و پایش قرار گرفت. دو سری عکس در دو نمایشگر مجاور هم با روش مقایسه و تفسیر همزمان تفسیر و مقایسه شدند. برای انجام این کار بعضی از مشخصه­های کاربری و پوشش اراضی در قطعات نمونه مشابه از لحاظ موقعیت مکانی در یک شبکه آماربرداری تصادفی دیجیتالی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد که در طول این دوره زمانی، در حدود 60% از قطعات نمونه در طبقات مختلف ارتفاعی و شیب، از لحاظ تغییرات کاربری و پوشش اراضی تغییر نکرده­اند. از اینکه بیشترین تغییر کاربری و پوشش اراضی به صورت همزمان در مناطق کم شیب، و کمترین آن در مناطق پرشیب اتفاق افتاده است، چنین استنباط می­شود که توپوگرافی به خصوص شیب، عامل مهمی در حفاظت از پوشش جنگلی در این گونه مناطق می­باشد. حفاظت نسبی از منطقه پارک می­تواند عاملی مهم برای جلوگیری از بروز تغییرات عمده در این منطقه باشد. برای بررسی تغییر در الگوی پراکنش پایه­های چوبی بالغ که بلوط ایرانی گونه غالب آن را تشکیل می­دهد، دوره زمانی 50 سال، زمانی چندان طولانی نمی­باشد. افزایش مسیر­های پیاده­روی و جاده­های خاکی در دهه­های اخیر مؤید نیاز جامعه برای برنامه ریزی بیشتر برای تفرج غیر متمرکز در این منطقه می­باشد.